Saturday, September 13, 2014

Ένας αγαθός γίγαντας.



Πριν από δύο χρόνια και δέκα μέρες έφυγε από τη ζωή ένα ''ζωντανό θαύμα'' όπως τον έχει αποκαλέσει και ο Tom Hanks στην ταινία ''Πράσινο Μίλι'', ο Michael Clarke Duncan. Ένας χαρακτηρισμός που δεν ταίριαζε γάντι μονάχα στον ρόλο που υποδυόταν ο εν λόγο ηθοποιός, αλλά και στον ίδιο. Ένας μοναδικός όχι μόνο άνθρωπος αλλά και καλλιτέχνης. Με συμμετοχή σε πολλές μεγάλες Χολιγουντιανές επιτυχίες όπως τα γνωστά σε όλους Armageddon (1998), Green Mile (1999), Daredevil (2003), Sin City (2005), The Island (2005). Προχθές παρακολουθώντας την καινούρια ταινία Sin City δεν μπόρεσα να μην παρατηρήσω την απουσία αυτού του κυριολεκτικά ''μεγάλου'' καλλιτέχνη. Αμέσως με έπιασε μια βαθιά θλίψη. Ένα ρίγος. Ένιωσα τόσο ανόητος που αμέλησα να τον τιμήσω έστω και με λίγα λόγια την ημέρα της επιθανάτιας επετείου του. Φυσικά κάθε μέρα φεύγουν άνθρωποι εξίσου καλοί και ενάρετοι μεγάλοι ή μικροί, διάσημοι ή άσημοι. Και το να πεις κάποια πράγματα για τον καθένα ξεχωριστά δεν αλλάζει το γεγονός ότι έχουν φύγει. Ούτε μπορείς να πεις τα πάντα για τον καθένα με απόλυτη σιγουριά. Σίγουρα όμως νομίζω πως αξίζει να τους αναφέρουμε που και που όποτε τους βρίσκουμε να τριγυρνούν στα σοκάκια του μυαλού μας. Να τους επιτρέπουμε να γεμίσουν τις καρδιές μας με την ίδια ελπίδα που τους κράτησε στη ζωή τόσα χρόνια. Τα μαθήματα του πολλά και σημαντικά. Τόσο μέσα από την δουλειά του, τον τρόπο στάσης και ζωής του, τα λόγια του, όσο και από το ίδιο το αγνό του χαμόγελο, με το οποίο αντιμετώπιζε την καθημερινότητα. Παρά το μέγεθος και την δύναμή του, ποτέ δεν έκανε, ούτε προσπάθησε να κάνει κακό σε κανέναν. Απλά χαμογελούσε. Ένας πραγματικά αγαθός γίγαντας. Μια φορά σε μια συνέντευξή του, ανέφερε πως ακόμα και τις πιο δύσκολες ημέρες του που δεν ένιωθε πολύ καλά, προτιμούσε να μείνει μόνος και να σκεφτεί σε ένα δωμάτιο παρά να διακινδυνεύσει να κάνει κακό με οποιονδήποτε τρόπο σε κάποιον άλλον. Ένας βαθιά σκεπτόμενος και αξιοσέβαστος άνθρωπος, λίγο πολύ όπως τον γνωρίσαμε μέσα από την ταινία Πράσινο Μίλι. Σεβόταν τις γνώμες όλων και ενδιαφερόταν πολύ να τις ακούσει και να τις κατανοήσει καθώς όπως έχει πει ''Αυτό είναι η ζωή, να ακούς, να παρατηρείς, να γνωρίζεις''. Το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του πριν και μετά τον θάνατό του το αφιέρωσε σε φιλανθρωπικά ιδρύματα και οργανισμούς, σχετικά με την προστασία των κακοποιημένων παιδιών, των ορφανών, αλλά και σε εκστρατείες κατά της κακοποίησης των ζώων. Ακόμα και μετά το θάνατό του η καλλιτεχνική του δημιουργία, το πνεύμα και η ενέργειά του εξακολουθεί, μετά από δυο ολόκληρα χρόνια να συγκινεί και να εμπνέει εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως. Αυτός ήταν ο Michael Clarke Duncan.


Ένας από αυτούς μπορείς να γίνεις κι εσύ, όπως ακριβώς μπορώ κι εγώ.

Έτσι αλλάζεις τον κόσμο.

Άλλαξε τον λοιπόν.


''So it was a thing that my mother always taught me to go for your goals and never give up no matter what they are, and I started believing that later on in life.''.