Saturday, November 14, 2015

Τρόμος.


Κι έτσι το μίσος διαδίδεται. Όλο και περισσότερο.

Ο κόσμος μετατρέπεται σε μια μεγάλη σκακιέρα. Σε ένα ατελείωτο νεκροταφείο. Αθώοι και μη, όλοι τους νεκροί.

Γαλλία, Αγγλία, Γερμανία, Αυστρία, Ουγγαρία, Ιταλία, Ρωσία, ΗΠΑ, όλοι σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Σύνορα κλείνουν, στρατός βγαίνει στους δρόμους, απαγόρευση κυκλοφορίας. Ο φασισμός και ο ρατσισμός εντείνονται κάθε λεπτό που περνάει. 

Ολόκληρα έθνη ετοιμάζονται για πόλεμο. Η τρομοκρατία που ξεκίνησε με την πρόφαση, επικράτησης ενός ανώτερου θεού, πλέον παίρνει σάρκα και οστά. Οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα οπλίζουν και σημαδεύουν νέους αθώους. Η αιματοχυσία τώρα ξεκινάει.

Όποιος, ή μάλλον όποιοι, και αν βρίσκονται πίσω από τον ISIS και τις ομάδες αυτοκτονίας του, είναι προφανές ότι πετυχαίνουν τον σκοπό τους. Οδηγούν γρήγορα την υφήλιο σε έναν ακόμη Παγκόσμιο Πόλεμο. Δημιουργούν ορκισμένους εχθρούς, μοιράζουν οργή και θλίψη, εξουσιοδοτούν αυταρχικές τακτικές, σκοτώνουν κάθε έννοια δημοκρατίας και ελευθερίας.

Ο απολογισμός ως τώρα φτάνει τους 162 νεκρούς και τους 200, περίπου τραυματίες. Φαίνεται πως η "11η Σεπτεμβρίου" που είχα αναφερθεί στο παρελθόν δεν θα σταματήσει πότε να συμβαίνει. Η ημερομηνία μπορεί να αλλάζει, ακόμα και η τοποθεσία, το αποτέλεσμα όμως μένει ίδιο.

Μετά από 3 ώρες ύπνου (τόσες μπόρεσα), συνεχίζω να κοιτάζω αυτή την φωτογραφία απελπισμένος, αηδιασμένος, μουδιασμένος. Κάθε λεπτό το ερώτημά που τρυπάει το μυαλό μου, γίνεται όλο και περισσότερο ρητορικό.

"Θα μάθουμε ποτέ;".