Friday, March 10, 2017

Πρόσφυγες.

Δεν θυμάμαι πως και πότε.
Μόνο λευκά χαρτιά,
διάσπαρτα στο πέρασμα του χρόνου.
Λευκές σελίδες,
πρόσφυγες σε ξένο τόπο,
αναζητώντας λευτεριά,
πέρα απ'τον πόλεμο της θλίψης.


α-.

Ανεξέλεγκτος.
Απρόβλεπτος.
Ασυμβίβαστος.
Απροσάρμοστος.
Ανυπόμονος.

Όλα τα στερητικά "α" μαζεμένα σε ένα μυαλό. Μαζεμένα σε ένα κορμί. Θαρρείς πως καμιά φορά κοιτάζει τον καθρέφτη και δεν βλέπει κάτι γνώριμο. Μονάχα έναν άνδρα που συνεχώς αλλάζει, μεταβάλλεται, εξελίσσεται ή υποβαθμίζεται, όλα ανάλογα τη δεδομένη διάθεση.

Διάθεση, παράξενο πράμα. Κατάρα όταν αλλάζει σαν τον καιρό. Βάρος στο σβέρκο. Το χεις ή δεν το χεις, δεν υπάρχει μέση λύση.

Σήμερα είδε μία από τις πιο δελεαστικές ιστορίες ζωής και θανάτου. Ένα οδοιπορικό στο άπειρο και το ανύπαρκτο. Στο προσωρινό και το μόνιμο. Μια ωδή στην ανθρώπινη κτηνωδία, στην αυτοκαταστροφή, στην ελπίδα και το φως. Όλα ταυτοχρόνως τόσο ρευστά και τόσο στερεά, σίγουρα όμως αληθινά.

Κάτι σαν κεντρί τον τσίμπησε στην καρδιά. Σαν το τσίμπημα που περιμένεις όταν βλέπεις ένα όνειρο για να σιγουρευτείς οτι δεν κάνεις λάθος. Να βεβαιωθείς πως ξέρεις που βρίσκεσαι. Η καρδιά φούσκωσε, το μυαλό επίσης. Με ιδέες, οργή, πάθος και φρίκη. Όλα ταυτόχρονα, σε μια χημική ένωση γεμάτη αντιφάσεις. Και όπως ήταν φυσικό κάποια στιγμή έγινε το μπαμ.

Ακόμα κάθεται και αρνείται. Αρνείται να αισθανθεί ένας αριθμός. Αρνείται να δεχτεί ότι είναι αναλώσιμος. Προσωρινός. Αρνείται να τυποποιηθεί, να συμβιβαστεί.

Αρνείται, αρνείται, αρνείται. Να πάει να γαμηθεί ο κόσμος. Να πάει να γαμηθεί και ο χρόνος. Και οι αποδιοπομπαίοι τράγοι, να παν να γαμηθούν κι αυτοί. "Μηχανές που δεν ξέρουν να ζουν", έλεγε ο Παύλος. Αυτό είναι. Μηχανές. Ίδιοι με τα κινητά και τους υπολογιστές τους. Μια κοινωνία φιλόδοξων σκλάβων.

Αυτός όμως δεν αγαπάει τη σκλαβιά. Δεν αγαπάει τα σύνορα. Δεν αγαπάει το ρηχό βάθος και σίγουρα δεν αγαπάει τα "ναι μεν αλλά". Αγαπάει τους ανοιχτούς δρόμους, τις ταινίες φαντασίας, τις μεγάλες επαναστάσεις και τη φωτιά. Αγαπάει τους πρωταγωνιστές με μεγάλο παρελθόν και σύντομο μέλλον, τους φιλοσόφους και τους ξάστερους ουρανούς. Κομπαρσιλίκια δεν παίζουν στην ταινία του. Ούτε δεύτερες φωνές στη μουσική του.
Ή όλα ή τίποτα.

Δεν υπάρχει μέση λύση.
Δεν υπάρχει χρόνος.

"Ανεξέλεγκτος.
     Ασυμβίβαστος.
         Ανυπόμονος."

Ένα "α" στερητικό, ένα "Α" κεφαλαίο.