Monday, April 28, 2014

Φόβος.

Φόβος. Η αρχή κάθε κακού. Πόνος, προδοσία, δυστυχία, καταπίεση, ψέμμα, θάνατος, όλα παράγωγα του φόβου. Οι άνθρωποι φοβόμαστε ότι δεν καταλαβαίνουμε κι οτι δεν ξέρουμε. Κατα συνέπεια απο τον φόβο απεχθανόμαστε και μισούμε το ξένο και το διαφορετικό και στη συνέχεια υποφέρουμε απο το ίδιο μας το μίσος. Η χειρότερα αναγκάζουμε κι άλλους να υποφέρουν εξ'αιτίας μας. Πολλές φορές φοβούμενοι τον πόνο και τον θάνατο διστάζουμε να ζήσουμε, να εμπιστευτούμε και να εκφραστούμε ελεύθερα. Και καταλήγουμε γεμάτοι αμφιβολίες. Αυτό είναι όμως το ελιξίριο της αιώνιας ζωής. Ούτε κάποιο φίλτρο, ούτε κάποιο ξόρκι. Η ζωή είναι μια αιώνια μάχη μεταξύ του καλού και του κακού, του αυθεντικού και του κάλπικου, του παντοτινού και του βραχυπρόθεσμου. Και οι άνθρωποι που πραγματικά αξίζουν να τους θυμούνται και που έχουν κάνει ουσιαστικό έργο στη ζωή τους πριν φύγουν για τις χρυσές ακτές και τα καταπράσινα λιβάδια του παραδείσου είναι αυτοί που έζησαν χωρίς φόβο και κακία. Και όχι επειδή το είπε κάποιος παπάς σε μια εκκλησία ή επειδή κάποιος πέθανε για αυτές τις διδασκαλίες πάνω σε έναν σταυρό, αλλά επειδή αυτή είναι η φυσική τάξη των πραγμάτων. Αυτός που θα ζήσει ενάρετα και δίχως φόβο μπόρει να μην καλοπεράσει, μπορεί να τον μισήσουν και να τον πονέσουν στην πορεία αλλά θα τα καταφέρει να ευχαριστηθεί την κάθε μικρή λεπτομέρεια της ζωής. Ο φόβος λοιπόν είναι το δηλητήριο που κατοικεί στις ψυχές των ανθρώπων και τους αναγκάζει να διαπράξουν τα πιο φριχτά εγκλήματα στο όνομα της δικαιοσύνης και της καλαγαθείας. Ο φόβος είναι αυτός που διαλύει κράτη και διατηρεί οικονομικά συστήματα, καταστρέφει οικογένειες και πουλάει ναρκωτικά. Ο φόβος ρυπαίνει και σαπίζει τα δάση και τις θάλασσες. Ο φόβος της αντίδρασης και της αλλαγής. Όμως τίποτα δεν είναι αδύνατο όταν σταματήσεις να φοβάσαι. Κοιτάξου στον καθρέφτη και δες απο μόνος σου.

Monday, April 21, 2014

Σαράντα χρόνια πέρασαν... και πάλι εδώ.

Δευτέρα, 21 Απριλίου 2014. Σαράντα χρόνια απο την πτώση της Χούντας. Θαυμάστε την μεταπολεμική ελλάδα... Μια ζωή οι δεξιοί και τα ακραία στοιχεία ήλεγχαν τα πράγματα, ως τσιράκια των αμερικανικών συμφερόντων. Ποτέ τους οι φασίστες δεν ήταν αυτοδημιούργητοι! Πρώτα η προδοσία στον λαό και απέναντι στους αγωνιστές του ΕΑΜ, μετά η δικτατορία και μετά ο πολιτικός δούρειος ίππος που λέγεται ΠΑΣΟΚ ήρθαν για να τσακίσουν την ένδοξη μας ιστορία και να διαλύσουν κάθε ιδεαλισμό, κάθε μέλλον και κάθε ανθρωπιά που είχε αυτός ο λαός. Και όλα τα παραπάνω, όλες οι αιματοχυσίες, όλη η πείνα ο θάνατος και η δυστυχία για να μην επικρατήσει στην Ελλάδα κομμουνισμός. Όλα για να συνεχίσουμε να είμαστε οι υποτακτικοί των Ευρωπαίων και των Αμερικάνων, φερέφωνα του καπιταλιστικού τους πολέμου στην ανατολή και στην πρώην Σοβιετική Ένωση. Και το χειρότερο είναι πως μετά απο όλη αυτή την προφανέστατη προδοσία των πολιτικάντηδων, απο την ημέρα της εθνικής μας ανεξαρτησίας μέχρι σήμερα, εξακολουθούμε να επιτρέπουμε σε αυτούς και στις ξένες δυνάμεις να μας μεταχειρίζονται σαν πιόνια. Εξακολουθούμε να επιτρέπουμε αυτό το σκάνδαλο που ονομάζεται κρίση, να επιτρέπουμε το κλείσιμο δημόσιων φορέων όπως της ΕΡΤ και πληθώρας σχολείων και νοσοκομείων, να δεχόμαστε την ιδιωτικοποίηση των φορέων αυτών σαν κάτι φυσικό και τέλος να στηρίζουμε τους ίδιους μας τους φονιάδες ξανά και ξανά. Σαράντα χρόνια πέρασαν απο την υποτιθέμενη άνοδο της δημοκρατιάς και ακόμα πίσω στην δικτατορία βρισκόμαστε. Η ιστορία έχει την τάση να επαναλαμβάνεται διαρκώς, δυστυχώς η ευτυχώς. Αναρωτιέμαι όμως, η λέξη ''αγωνιστής'' εξακολουθεί να είναι χαρακτηριστικό της ράτσας μας. Καθώς το μόνο που κάνουμε, είναι να περηφανευόμαστε για ένα παρελθόν που δεν μας ανήκει, εγκαταλείποντας το μέλλον που ανήκει στα παιδιά μας. 

https://www.youtube.com/watch?v=KmcQQNmS7h8

Sunday, April 20, 2014

Όσα δεν φέρνει ο χρόνος τα φέρνει η στιγμή.

Μια στιγμή.
Ικανή να φωτίσει τον κόσμο ξανά.
Μια στιγμή.
Ικανή να σου δώσει για πάντα φτερά.
Μια στιγμή.
Αρκετή τη ζωή σου για πάντα να αλλάξει.
Μια ζωή.
Δεν αρκεί της στιγμής τη ζωή να χαράξει.

Μια καρδιά.
Να χτυπάει δυνατά στης αγάπης τον κρότο.
Μια καρδιά.
Να τρομάζει ξανά του εφιάλτη τον πόνο.
Μια καρδιά.
Που τον φόβο για πάντα εξορίζει.
Μια ψυχή.
Που η καρδιά την ζωή της ορίζει.

Όμως πια.
Δεν φοβάμαι μαζί της να ζήσω.
Όμως πια.
Δεν φοβάμαι ξανά να αγαπήσω.
Όμως πια.
Έχω μάθει πολύ να αμφιβάλλω.
Ίσως όμως.
Έχω ανάγκη ελπίδα να βάλω.

Μα γιατί;
Το παρόν να φοβάται το μέλλον.
Μα γιατί;
Και το μέλλον να φαντάζει εχθρικό.
Επειδή.
Η ζωή για να έχει ενδιαφέρον.
Έχει ανάγκη.
Εσένα να μου λες ''Σ'αγαπώ''.

Friday, April 11, 2014

Το Ψέμα.

Του ουρανού το σκοτάδι πάλι σήμερα πέφτει
σαν χαμένο καράβι στου πελάγους το μπλέ.
Και της πόλης τα φώτα μπρος στα μάτια ενός ψεύτη
φανερώνουν το ψέμα που δεν είπε ποτέ.

Σαν ανάβουν του λένε η αλήθεια είναι μια
κι εσύ και αν την ξέρεις την κρατάς μακριά.
Στα σκοτάδια την κρύβεις δίχως αμφιβολία
και το φως μας τσακίζεις σαν πλησιάζει κοντά.

Μα καλά μικρέ ψεύτη τη ζωή δεν λυπάσαι
μόνος πάλι κοιμάσαι δίχως πια συντροφία.
Την αλήθεια αφού ξέρεις γιατί πάλι φοβάσαι
να την βγάλεις στη φόρα και να ζήσεις ξανά.

Της ζωής μου η αλήθεια είναι μόνο να κρύβω
την αλήθεια απ'τον κόσμο με ένα ψέμα αισχρό.
Να κοιμάμαι μονάχος και τα μάτια να ανοίγω
στης αλήθειας τον ήχο το γλυκό σαγαπώ.

Και σε εσάς που με ακούτε, εδώ πάλι να βρίζω
και στο ψέμα στολίδια να κρεμάω ξανά.
Να θυμάστε η αλήθεια με έχει ανάγκη να χρίζω
κάθε μέρα έναν ψεύτη, της ζωής βασιλιά.

Wednesday, April 9, 2014

Σιωπή.

Όμορφο αίσθημα η αγάπη δεν νομίζεις; Πολλές φορές όμως καταντάει να είναι αφόρητο και φρικτό. Είναι τόσο εύκολο να χτίσεις μια δυνατή αγάπη με έναν άνθρωπο. Τόσο εύκολο. Τόσο εύκολο να νιώσεις οικοιότητα, συντροφικότητα, ακόμα και έρωτα. Αλλά εκεί που θέλεις να ξεχάσεις, να ξεπεράσεις ή να αποδεσμευτείς έρχεται και κάθεται πάνω στο στήθος σου και σε δένει σαν αλυσίδα στο έδαφος. Είναι σαν να γκρεμίζεται ένας ολόκληρος τοίχος που έχτισες τούβλο τούβλο μόνος και να σε πλακώνει. Και δεν ξέρεις αν πρέπει να μισήσεις τον τοίχο που έπεσε πάνω σου ή εσένα που τον έχτισες. Εύκολα λες "Σ'αγαπώ" σήμερα. Και οι άνθρωποι πλέον ξέρουμε τόσο καλά ο ένας τον άλλον μέσα απο τα στερεότυπα της κοινωνίας (που λίγο πολύ όλοι ακολουθούμε) που μπορούμε και διαχειριζόμαστε τις σκέψεις και τα συναισθήματα των άλλων με μεγάλη ευκολία. Αναλογίστηκες ποτέ σου όμως πως η ρητορία είναι χαρακτηριστικό των κολάκων και ζυγός των ευκολόπιστων; Η αληθινή αγάπη εκφράζεται μέσω της σιωπής. Και πίστεψε με λίγοι το ξέρουν αυτό. Λίγοι θα πέσουν στη φωτιά και θα καούν για σένα χωρίς να βγάλουν άχνα. Και όσο και αν ακόμα και σε εμένα που το λέω φαίνεται περίεργο, η αληθινή αγάπη είναι η πλατωνική. Ο ιδανικός έρωτας δεν έχει να κάνει με την κατάκτηση αλλά με την τάση της κατάκτησης. Είναι να θαυμάζεις το όμορφο και να μην θέλεις να το καταστρέψεις. Θα μου πείς ποιο το νόημα αν είναι να έχεις μπροστά σου το άλλο σου μισό και να μην το πλησιάζεις; Ποιό το νόημα να αγαπάς χωρίς ανταπόκριση με την ελπίδα μονάχα σε μια σωματική και ψυχική ένωση; Ποιό το νόημα να φοβάσαι να το αγγίξεις; Εκεί ακριβώς βρίσκεται η απάντηση. Θα το αγαπάς για πάντα. Αληθινά. Άλλωστε όπως είπε και κάποιος σε κάτι που διάβασα πρόσφατα η αγάπη δεν παύει να υπάρχει όταν σταματάς να παίρνεις ανταπόκριση, η αγάπη δεν είναι της στιγμής. Όμως μήπως επειδή ακριβώς δεν έχεις πάψει να παίρνεις ανταπόκριση το λες αυτό; Γιαυτό βρίσκεις καταφύγιο στη σιωπή; Ο πλάτωνας δεν λέει ψέμματα. Ούτε η καρδιά. Εμείς λέμε.


Ο έρωτας και η λογική μοιάζουν με τον ήλιο και το φεγγάρι. Όταν ανατέλλει το ένα, δύει το άλλο.
- Κικέρων.

https://www.youtube.com/watch?v=A6gVkrQZYYQ

Monday, April 7, 2014

Ευχαριστώ.

Αν και σήμερα δεν έχω πολύ όρεξη για κουβέντες και συζητήσεις λόγω της συνεχούς κούρασης των τελευταίων ημερών, νιώθω πως έχω την ανάγκη να γράψω κάτι λίγο για τους ήρωες της καθημερινότητάς μου. Εδω και πολύ καιρό η ζωή μοιάζει να έχει πάρει μια εντελώς διαφορετική τροπή απ'ότι περίμενα. Συνεχώς καινούρια πράγματα, καινούριες εμπειρίες, καινούρια πρόσωπα. Το ένα μετά το άλλο. Αρχικά όταν η ζωή σου αποκτάει τέτοια ποικιλία τρομάζεις, η αλλαγή σου φαίνεται απόκοσμη και ξένη. Όταν όμως βλέπεις καθημερινά τον εαυτό σου να γίνεται καλύτερος και πιο ικανός σε πληθώρα ζητημάτων, τόσο σε επίπεδο συναισθηματικής διαχείρησης όσο και σε επίπεδο επαγγελματικής και πνευματικής ανάτασης, αρχίζεις και γουστάρεις. Και νιώθω πως το φταίξιμο αυτής της εσωτερικής και εξωτερικής αναβάθμισης δεν ανήκει τόσο σε εμένα τον ίδιο, όσο στους δικούς μου ανθρώπους. Στους φίλους, τις φίλες, τον κοινωνικό μου περίγυρο γενικότερα, μα πάνω απ'όλα στην οικογένεια μου. Άν και κουρασμένοι απο τα αλλεπάλληλα χτυπήματα της καθημερινότητας όλοι τους ήταν και είναι πάντα εκεί για μένα και με φροντίζουν-καθοδηγούν σε κάθε ευκαιρία. Για τον λόγο αυτό θα ήθελα να ζητήσω ένα μεγάλο ευχαριστώ απο όλους όσους μου ομορφαίνουν συνεχώς, χωρίς σταματημό, τη ζωή. Ξέρω οτι αυτή τη στιγμή οι περισσότεροι απο εσας το διαβάζετε αυτό (εκτός απο τους μαλωμένους με την τεχνολογία παππούδες φυσικά) και σας είμαι υπόχρεος για την καθημερινή αγάπη και ελπίδα που μου προσφέρετε. Είναι πραγματικά υπέροχο και αξιοθαύμαστο το πως λίγη αγάπη απο μικρές απλές στιγμές μπορεί να κάνει έναν άνθρωπο να παραμιλάει μπροστά σε μια όθονη. Να είστε όλοι σας καλά! Και να θυμάστε πως ότι δίνουμε στη ζωή αυτό παίρνουμε στο τέλος, όχι επειδή το ζητάμε αλλά επειδή το κερδίσαμε. Καλο σας βράδυ!

Tuesday, April 1, 2014

Ανάσα.

Επιτέλους μετά απο ενάμισυ χρόνο στη σχολή, βρέθηκα στην πρώτη οργανωμένη δουλειά έξω απο τα πλαίσια εργασιών και ασκήσεων... Έπειτα απο 16 ώρες γυρίσματος σερί μόλις γύρισα σπίτι έχοντας συνειδητοποιήσει για τα καλά πόσο πολύ λατρεύω αυτή τη δουλειά... Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να ξεπεράσεις τα προβλήματα και τις καθημερινές δυσκολίες της ζωής, απο το να κάνεις αυτό που αγαπάς πραγματικά. Αν και πολύ κουρασμένος, δούλεψα με εξοπλισμό τελευταίας τεχνολογίας, γνώρισα καινούριους και ταλαντούχους ανθρώπους, γνώστες του αντικειμένου, μίλησα και δούλεψα με καταξιωμένους ηθοποιούς, αλλά και μικρά ανερχόμενα αστέρια, μα πάνω απ'όλα άρχισα να καταλαβαίνω καλύτερα τις δυνατότητες μου αλλά και το αντικείμενο που επέλεξα να ασχοληθώ. Ξέρω οτι ακούγεται κάτι μικρό και ασήμαντο, αλλά είναι κάτι που ειλικρινά νιώθω πως με αναζωογόνησε... Προχθές έγραψα μια ιστορία για την ελπίδα προσπαθώντας να αναδείξω την σημασία της για τη ζωή μέσα απο μια μικρή προσωπική εμπειρία. Σήμερα ένιωσα την ελπίδα στο πετσί μου. Μια ελπίδα πως μέσα απο όλη αυτή τη δυστυχία και την δυσκολία που με περιβάλλει τον τελευταίο καιρό βρήκα επιτέλους κάτι που να με γεμίζει. Και το μόνο σίγουρο είναι πως δεν πρόκειται να το παρατήσω για κανέναν λόγο τώρα που το βρήκα. Ευχαριστώ όλους τους συντελεστές για την σημερινή υπέροχη εμπειρία! Και το καλύτερο, το ταξίδι συνεχίζεται.