Ωδή στο όνειρο του χαμένου ταξιδιώτη.

Ταξιδεύει η ζωή με ταχύτητα φωτός , κι εμείς ακόμα έρμαια στον θάνατό της.

Και ελπίζει η ψυχή να γυρίσει ο τροχός, μήπως ζήσει έστω για λίγο το όνειρο της.

Και ο έρωτας κι αυτός μένει πάλι μοναχός, να θυμάται τις στιγμές κάποιου άλλου κόσμου.

Και πασχίζει το μυαλό να ξεχάσει το κακό, που θεριεύει στην καρδιά του κάθε ανθρώπου...

Μικρές Χαρές

Οφείλω να ομολογήσω πως όταν πρωτοαντίκρυσα τα πρώτα δευτερόλεπτα της μικρής αυτής ταινίας, ανησύχησα. Για μια στιγμή φοβήθηκα πως θα δώ άλλη μια μικρού μήκους δίχως νόημα ή ακόμα χειρότερα οτι θα δώ μια ταινία με υπερβολικά περίπλοκο και δύσβατο νόημα. Όμως όσο η ιστορία προχωρούσε, στιγμή τη στιγμή, ένιωθα όλο και πιο οικεία μέσα μου. Λές και ξαφνικά ανέβηκα σε ένα άγνωστο τραίνο χωρίς να ξέρω τον προορισμό, όμως με πολύ όμορφη διαδρομή. Μέσα σε πέντε κιόλας λεπτά, έκανα ένα ολόκληρο ταξίδι και γύρισα πίσω. Το μόνο που θυμόμουν όταν επέστρεψα, ήταν οτι δεν είμαι πιά ο ίδιος. Όχι δεν πήρα ψυχοτροπικά μανιτάρια, ούτε κάπνισα κάτι περίεργο. Αντίθετα είχα να νιώσω τόσο νηφάλιος χρόνια. Πόσα πράγματα θεωρούμε δεδομένα, σκέφτηκα. Πόσα πράγματα χάνουμε απο τη ζωή, γιατί τα θεωρούμε ασήμαντα και ανάξια. Σε κάνει να τρελαίνεσαι! Τελικά ένα πράγμα είναι σίγουρο σε αυτή τη μικρή ζωή, δεν μπορείς να εκτιμήσεις κάτι μέχρι να το χάσεις για πάντα. Το χειρότερο είναι βέβαια πως μερικές φορές είσαι σίγουρος πως θα το χάσεις και συμβιβάζεσαι... Αυτό ακριβώς όμως είναι και η βαθύτερη ουσία αυτού του έργου τέχνης. Να μην συμβιβαζόμαστε και να μην παραιτούμαστε. Δεν υπάρχει κάτι παραπάνω που μπορώ να πώ για αυτή την ιστορία, παρά μόνο οτι μίλησε μέσα μου και μου "έμαθε να βλέπω" με σιγουριά και ελπίδα τον κόσμο. Συνοψίζοντας, αν μπορούσα με μία μόνο φράση να χαρακτηρίσω αυτην ταινία και το μήνυμα που περνάει, θα ήταν "Μας θυμίζει όσα η ζωή μας ανάγκασε να ξεχάσουμε". Η συνέχεια επι της οθόνης.

http://www.youtube.com/watch?v=flkFW5E0XcM

Βρές τον εαυτό και την Ελπίδα σου ξανά!

Εδώ είμαι και πάλι λοιπόν... Στην ίδια θέση που βρισκόμουν πριν απο 3 χρόνια. Η ζωή έχει έναν αστείο τρόπο να τα γυρνάει όλα τούμπα. Τη μια στιγμή νιώθεις πως είσαι ο βασιλιάς του κόσμου και την αμέσως επόμενη σε συλλαμβάνουν και σε χώνουν στα μπουντρούμια. Όμως οι δύσκολες καταστάσεις στη ζωή ένος πλάσματος, είτε αυτό είναι άνθρωπος έιτε ζώο, είναι αυτές που το καθορίζουν και το διδάσκουν τι πάει να πει ζωή. Για να σας το κάνω λοιπόν πιο λιανά, για ποιόν λόγο τα λέω όλα αυτά, εδώ και περίπου έναν μήνα βιώνω διαρκώς αλλαγές τόσο στην προσωπική μου ζωή, όσο και στην κοινωνική μου. Χώρισα με την κοπέλα που ήμουν για τα τελευταία 2 χρόνια και όχι μονο αυτό αλλα προδώθηκα και απο αυτήν με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, επανέφερα κατα κάποιον τρόπο στην ζωή μου ένα άτομο που μου έλειπε εδώ και χρόνια και επέστρεψα ενεργά στην σχολή και στις παρέες που έστω και λίγο, παραμέλησα για χάρη της πρώην κοπέλας μου. Συν τοις άλλοις προσπαθώ να προσαρμοστώ και σε κάποιες οικογενειακές αλλαγές, καλές μεν, αλλαγές δε. Με λίγα λόγια ευρισκόμενος σε μία άκρως μεταβατική περίοδο κυριολεκτικά, έχω χεστεί επάνω μου. Δεν ξέρω πως να αντιδράσω, τι να σκεφτώ, πως να μιλήσω και πάνω απ'όλα τι να πρωτοκάνω. Μετά απο καιρό βρίσκομαι πάλι με ευθύνες στα χέρια μου, επαγγελματικές, συναισθηματικές οικογενειακές και νιώθω πολυ κουρασμένος για να τις φέρω σε πέρας. Όπως όμως είπε και ο μεγάλος ποιητής και φιλόσοφος του αιώνα μας Νίκος Καζαντζάκης: "Ν' αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω.".  Έτσι είναι, και αν έστω και λίγο όλοι το εφαρμόζαμε αυτό ο κόσμος δεν θα ήταν τόσο σκατένιος. Τελοσπάντων, ο λόγος που το γράφω αυτό εδώ και όχι σε κάποιο προσωπικό ημερολόγιο, δεν είναι ουτε για να αναδείξω τα προβλήματα μου, ουτε να κλαψομουνιάσω όπως λένε κάτι φιλαράκια που τσεκάρουνε το μπλόγκ. Άλλα για να περάσω ένα μήνυμα τόσο σε εσάς όσο και στον εαυτό μου. Μην σταματάτε πουθενά και μην φοβάστε τίποτα. Ακόμα και τον φόβο αν τον κοιτάξεις κατάματα θα φοβηθεί και θα φύγει. Και επειδή όπως ανέφερα και παραπάνω, η ζωή είναι απρόβλεπτη και γεμάτη σκαμπανεβάσματα, ζήστε και αγαπήστε σαν να είναι η τελευταία σας ώρα επάνω στη γή... Τίποτα και κανείς δεν αξίζει το κλάμα σας όλοι όμως αξίζουν το χαμόγελό σας. Καλημέρα!


http://www.youtube.com/watch?v=6qTPl5Do8mQ