Ωδή στο όνειρο του χαμένου ταξιδιώτη.

Ταξιδεύει η ζωή με ταχύτητα φωτός , κι εμείς ακόμα έρμαια στον θάνατό της.

Και ελπίζει η ψυχή να γυρίσει ο τροχός, μήπως ζήσει έστω για λίγο το όνειρο της.

Και ο έρωτας κι αυτός μένει πάλι μοναχός, να θυμάται τις στιγμές κάποιου άλλου κόσμου.

Και πασχίζει το μυαλό να ξεχάσει το κακό, που θεριεύει στην καρδιά του κάθε ανθρώπου...