Tuesday, January 27, 2015

Το Τίμημα της Σοφίας.

Το "Τίμημα της Σοφίας";; Σοβαρά τώρα, κάτι πιο έξυπνο δεν μπορούσα να σκεφτώ; Ακούγεται κάτι μεταξύ τίτλου τσόντας του '80 και βιβλίου του Άδωνη Γεωργιάδη. Κάτι τέτοιες ώρες που καταναλώνω άφθονες ποσότητες ληγμένου γάλακτος και το μυαλό μου αρχίζει και φραπεδιάζει, το δωμάτιο μυρίζει κυριολεκτικά καμένο, όχι Πάνο Καμένο, το άλλο, αυτό που έχει πάρει φωτιά (χαχαχα βρεε χιουμοράκιιι, νιώθω πολύ αστείος ξαφνικά...). 
....
....
....
....

Σκεφτόμουν λοιπόν τη ματαιότητα της ύπαρξης, όμως από την άλλη σκεφτόμουν σε αντιδιαστολή την ίδια την αρμονία και την λογική που την χαρακτηρίζει. Στην τελική είμαι μόνο 20 χρονών. Η ζωή τώρα αρχίζει (εκτός βέβαια αν με πατήσει καμιά νταλίκα, ή πνιγώ με κανένα σουβλάκι στις επόμενες ημέρες), σιγά σιγά, στιγμή τη στιγμή ανακαλύπτω και μια νέα πλευρά του κόσμου, μια ακόμη οπτική. Στο τέλος της μέρας όμως οι οπτικές δεν είναι και τόσο πολλές και τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά και πιο κατηγοριοποιημένα απ΄όσο φαίνονται. Τόσο σε θέματα συμπεριφοράς όσο και σε θέματα προσωπικής ανάπτυξης και διαχείρισης. Όλα είναι απλά μαθηματικά (λες και ξέρω μαθηματικά). 

Δεν υπάρχει πλέον κάτι, γύρω από αυτό το ζήτημα που να μην έχει ειπωθεί. Είναι γνωστό πλέον για αυτούς που είναι και λίγο πιο διαβασμένοι και πεπειραμένοι, πως όλα είναι κωδικοποιημένα γύρω μας (κώδικας Da Vinchi και τα μυαλά ζαρτιέρες). Όχι απαραίτητα περίπλοκα, αλλά κωδικοποιημένα. Από τις πρώτες ακόμα οργανωμένες κοινωνίες του είδους μας, οι άνθρωποι είχαν ανάγκη να δημιουργούν κώδικες και κανόνες για να διευκολύνουν τον τρόπο σκέψης και ζωής τους.  Κώδικες συμπεριφοράς, κώδικες ομιλίας, γραφής, κώδικες ντυσίματος, κινήσεων, τρόπων σκέψης, αποφάσεων κοκ. 

Μετά από μερικές εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια ανθρώπινης ύπαρξης στον πλανήτη όμως, ήρθαν στο προσκήνιο και οι πρώτοι άνθρωποι που κάθισαν και ασχολήθηκαν αλλά και άλλοι που αργότερα τελικά ερμήνευσαν πλήρως τους κώδικες αυτούς της ανθρώπινης σκέψης και συμπεριφοράς και έδωσαν ουσιαστικές απαντήσεις (μάντεψε ποιος ήταν ο έξυπνος, όμορφος και καλλιεργημένος εξ αυτών). Πατέρες της ψυχολογίας, της φιλοσοφίας, της γλωσσολογίας, της ψηφιακής τεχνολογίας, των φυσικών επιστημών, της κοινωνιολογίας, της τέχνης. Όλοι τους, ένας προς ένας κατέληξαν σε ένα κοινό συμπέρασμα. Πως αν μάθεις να διαβάζεις τον κάθε κώδικα και να τον κατανοείς τότε τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο.  Βέβαια πολλοί προσπάθησαν να διαφοροποιηθούν και να δείξουν ότι είναι υπεράνω των κατεστημένων σημαινομένων (Οι λεγόμενοι Χιπστερς). Ανέκαθεν υπήρχε η αλτέρνατιβ τάση απέναντι στις σημασίες του κάθε κώδικα, ανάλογα την περίσταση. Γρήγορα όμως αποδείχτηκε πως απλά ήταν νέοι επινοημένοι κώδικες, χτισμένοι πάνω στους παλιούς. Κώδικες άκρως εξαρτώμενοι που χωρίς τους προκάτοχους τους δεν θα είχαν λόγο ύπαρξης, οπότε ακόμα και η εναλλακτική τάση απέναντι στην αποκωδικοποίηση του κάθε τομέα της ζωής, ούσα εξαρτώμενη, δεν είχε την δύναμη να αλλάξει συσχετισμούς (oooooh yeaaah!! Φάτε σκατά χιπστερς!). 

Ένιγουει, το τράβηξα πολύ το πράγμα. Εκεί που θέλω να καταλήξω λοιπόν είναι πως η γνώση είναι δύναμη και η απόλυτη δύναμη πηγάζει από την απόλυτη γνώση. Μόνο έτσι έχεις έλεγχο, μόνο έτσι είσαι πραγματικά ελεύθερος και ισχυρός (όσο σου επιτρέπει βέβαια η βλακεία και η ματαιότητα που χαρακτηρίζει τη ζωή, αυτή η μαλακία που ονομάζεται "τύχη", δυστυχώς η ευτυχώς υπάρχει και αυτή και κατάφερα και γεννήθηκα για αλλάξω τον κόσμο).

Πριν λοιπόν κατηγορήσεις κάποιον για χειραγώγηση τόσο εγκεφαλική όσο και συναισθηματική σκέψου. Κάθε μέρα όλοι σε ταΐζουν σκατά από παντού. Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, επιχειρηματίες, λόγιοι, καλλιτέχνες, επιστήμονες, δάσκαλοι, πωλητές, φίλοι, εχθροί, γκόμενοι. γκόμενες, οικογένεια, κοινωνικές ομάδες, κατοικίδια, telemarketing, blogs (καλή ώρα) κλπ. Κι εσύ τι έχεις να πεις για όλο αυτό; Κλασσικές μαλακίες αποποίησης και ισοπέδωσης κάθε ατομικής ευθύνης. Τα ρίχνεις όλα στην τύχη και καθάρισες (το δείχνει άλλωστε και το ετήσιο εκκαθαριστικό της Λίτσας Πατέρα). Λοιπόν μάντεψε. Μάλλον όχι, μην μαντεύεις η άβουλη επιλογή δεν σε βοήθησε και πολύ προφανώς για να διαβάζεις ακόμα. 

Το μόνο πράγμα που αλλάζει τη ζωή σου είναι η γνώση. Μάθε να διαβάζεις τους κώδικες. Μάθε να γνωρίζεις, όχι να αναπαράγεις. Πριν το καταλάβεις η οπτική αλλάζει και η αντιμετώπιση απέναντι στα σκατά του καθενός είναι πολύ πιο λογική και ωφέλιμη (νομίζω...).

Η αρετή είναι γνώση. Το είπε και το κίνημα ΕΛ.ΛΑ.Δ.Α. Εσύ ακόμα να το καταλάβεις; 
(Μανούλα είμαι στη διαφήμιση ρε πούστη...)

Friday, January 16, 2015

I Have A Dream.

"I have a dream that my four little children will one day live in a nation where they will not be judged by the color of their skin, but by the content of their character."
Martin Luther King, Jr.

Σαν σήμερα πριν 86 χρόνια γεννήθηκε σε αυτόν τον κόσμο μια από τις πιο εμβληματικές και εξέχουσες προσωπικότητες του περασμένου αιώνα. Ο Martin Luther King. Τόσο πολιτικός ακτιβιστής όσο και υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ελεύθερης έκφρασης, ο King δεν άργησε να αλλάξει το πολιτικό και πολιτισμικό σκηνικό της μεταπολεμικής Αμερικής αλλά και του υπόλοιπου κόσμου. Η μάχη του εναντίον των φυλετικών διακρίσεων κατέστησε την πλειονότητα των αφροαμερικάνων αποδεκτή στο ευρύ κοινό, καθώς και άνοιξε τον δρόμο για νέες κατακτήσεις προοδευτικών αντιλήψεων που ακολούθησαν κατά την δεκαετία του '70. 

Το 1964 τιμήθηκε για την ειρηνοποιητική του δράση με το βραβείο Νόμπελ μόνο για να δολοφονηθεί εν ψυχρώ τον Απρίλιο του 1968 από μέλος ρατσιστικής συνωμοσίας. Αν και έφυγε νέος σε ηλικία μόλις 39 ετών, οι αγώνες και τα επιτεύγματά του συνεχίζουν να επηρεάζουν και να εμπνέουν ειρηνευτικά κινήματα ανά τον κόσμο μέχρι και σήμερα. 

Λίγοι άνθρωποι δίνουν τη ζωή τους για τα ιδανικά και τα "όνειρά" τους και ακόμα πιο λίγοι ζουν για να τους θυμούνται. Δυστυχώς λόγω της διαρκώς αυξανόμενης επιφανειακότητας μας τείνουμε να σιωπούμε και να διαλέγουμε εύκολους και ασφαλείς δρόμους. Το φαινόμενο χειροτερεύει όσο περνούν τα χρόνια. Όμως μέρες σαν αυτήν μας θυμίζουν πως πάντα υπάρχει ελπίδα. Πάντα θα υπάρχει έστω ένας που θα μπορέσει να σηκώσει το βάρος στους ώμους του και να φέρει την αλλαγή. Άνθρωποι όπως ο King βέβαια δεν γεννιούνται κάθε μέρα, αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε το παράδειγμά του έστω και θεωρητικά. Να τον τιμάμε που και που με τις σκέψεις και τις πράξεις μας. Όπως είπε και ο ίδιος:

"Our lives begin to end the day we become silent about things that matter."


Στη μνήμη του.

Thursday, January 8, 2015

Το βάπτισμα.

Το μετά. 

Τόσο τρομακτικό. Αβέβαιο, σκοτεινό, σχεδόν ανύπαρκτο. Είναι λογικό να φοβάσαι αυτό που δεν ξέρεις. Ακόμα πιο λογικό αυτό που σε επηρεάζει κάθε ώρα και λεπτό ακόμα και αν κατά πάσα πιθανότητα δεν υπάρχει. Φόβος. Ασταμάτητος και αέναος. Για την απώλεια, για την μοναξιά, για τον θάνατο. 

Το ταξίδι ξεκινάει. Άλλοτε μικρό, άλλοτε μεγάλο. Στην αρχή το αφήνεις να σε πάει. Δεν έχεις κάτι να χάσεις. Δεν γνωρίζεις καν τι έχεις, ή αν έχεις και κάτι. Μονάχα προχωράς. Στο σκοτάδι. Βήμα το βήμα δυναμώνει. Το αισθάνεσαι, η πίεση αυξάνεται. Πνίγεσαι. Το μόνο που μετράει είναι η επιβίωση. Να κρατηθείς στην πορεία σου, ζωντανός. Ακόμα δεν ξέρεις το γιατί. Γιατί να μείνεις ζωντανός; Τι σημαίνει να είσαι ζωντανός; Τι κάνει κάτι νεκρό, ουσιαστικά νεκρό και ανούσιο; Δεν ξέρεις. Αυτό σε τρομάζει ακόμα περισσότερο. Δεν βλέπεις λόγο να ελπίζεις. Σε σκοτώνει. Δεν ξέρεις που πατάς και πού βρίσκεσαι, ούτε ξέρεις το μετά που οδηγεί. Ακροβατείς κάπου μεταξύ της αβεβαιότητας και της σιγουριάς. Τίποτα δεν δικαιολογεί την ύπαρξη ούτε όμως την ανυπαρξία σου. Είσαι ένα τίποτα. Μια σταγόνα στον ωκεανό.

Όμως κάτι λάμπει. Μια ύπαρξη μέσα σου. Μια μικρή ψιθυριστή φωνή. Όμορφη όσο χιλιάδες φτερωτά ηλιοβασιλέματα, διαπεραστική όσο η σιωπή του χειμωνιάτικου αέρα, αιώνια όσο η ίδια η πλάση. Σε αγγίζει. Κλαις. Πέφτεις στο πάτωμα, ακόμα δεν καταλαβαίνεις. Τι σου συμβαίνει; Γιατί ελπίζεις; Είναι κάποιου είδους αστείο όλο αυτό; Κάποιο άρρωστο παιχνίδι του μυαλού; 
Η φωνή σου ψιθυρίζει. "Τίποτα δεν πεθαίνει. Ποτέ.". 
"Τι εννοεί; Ασυναρτησίες, χαζές λέξεις, χωρίς κανένα νόημα. Γιατί μου μιλάει αν είναι να μη μου λέει τίποτα;"
Δεν τελείωσε. Να το πάλι. Το ακούς.

"Όπως έπεσες θα ξανανέβεις. Όπως πέθανες θα ξαναγεννηθείς. Δεν υπάρχει τέλος. Δεν υπάρχει λάθος. Δεν υπάρχει τύχη. Όλα θα γίνουν όπως πρέπει. Το ξέρεις. Η γνώση σε τυφλώνει. Σου λέει ψέματα. Μην την ακούς. Μη φοβάσαι το σκοτάδι. Είναι εκεί μόνο για να σε προστατεύσει."

Το νερό τρέχει. Τα μάτια ανοίγουν. Ένα μικρό φως λάμπει στη γωνία. Το βλέμμα ξεθολώνει. Είσαι πίσω. Οι σταγόνες ξεγυμνώνουν το γυμνό κορμί σου. Το διαπερνούν, όπως το φως το τζάμι. Διαχέονται μέσα σου. Τροφοδοτούν τις ρίζες της ψυχής σου.

Βαπτίστηκες ξανά. 
Η ζωή σου σου ανήκει.

Η μήπως το αντίθετο; 

Monday, January 5, 2015

Στη χώρα του ποτέ.

Θα ευχόμουν καλή χρονιά, αλλά δεν προβλέπεται να είναι. Το έτος μπορεί να άλλαξε, όχι όμως και η αντίληψη των ανθρώπων ανά τον πλανήτη. Πόσο μάλλον η αντίληψη των κατοίκων αυτής της μικρής χώρας για την δικαιοσύνη και την ελευθερία ή έστω τα στοιχειώδη. Το μόνο που μας χαρακτηρίζει σαν έθνος πλέον, είναι τα λόγια και τα ψέματα. Ο φόβος και η ανευθυνότητα.

Όλοι φωνάζουν. ''Έχουμε εκλογές, στις επάλξεις!''. Προεκλογικές εκστρατείες, συνηθισμένες υποσχέσεις και πολύ κακό για το τίποτα. Οι "τρομοκράτες" πίσω στα κλουβιά τους, οι αρχαιολόγοι στα σπιτάκια τους και οι δημοσιογράφοι με γεμάτες τις τσέπες στα πολυβόλα. 

Έχουμε εκλογές και χέστηκε η φοράδα στ' αλώνι. Βαρέθηκα να ακούω μαλακίες τόσα χρόνια. Τα μόνα που έχω μάθει να περιμένω από μικρό παιδί ακόμα, σε αυτή την κωλοχώρα, όποτε ακούω την λέξη "εκλογές" είναι φτώχεια, ανεργία, ψέμα, οπισθοδρομισμό και πολλά, πολλά αδιέξοδα. 

Δεν ξέρω αν η περασμένη γενιά τα έφαγε, δεν ξέρω αν η δική μου γενιά τα τρώει ακόμα. Δεν ξέρω αν η επόμενη θα τα φάει. Ξέρω μόνο πως είμαι 20 χρονών και κάθε μέρα βλέπω την οικογένεια μου να πασχίζει να με συντηρήσει, καθώς αδυνατώ να συντηρήσω τον εαυτό μου με δουλειές του κώλου. Βλέπω ανθρώπους να πεθαίνουν από το κρύο στα σκαλιά της εκκλησίας απέναντι από το σπίτι μου και παντού  γύρω γύρω άδεια διαμερίσματα. Βλέπω άτομα στην ηλικία μου να μην έχουν ενδιαφέροντα, αγωνιστικότητα και αξίες. Βλέπω φίλους και συγγενείς σε απόγνωση. Βλέπω αποπροσανατολισμένα μυαλά και δυστυχισμένους ανθρώπους. Βλέπω τον εαυτό μου στον καθρέφτη που γερνάει πριν την ώρα του.

Ακόμα και μετά από τόσα χρόνια ''διαπραγματεύσεων'' και ''αγώνων'' αυτή είναι η πραγματικότητα στην Ελλάδα του 2015. Μια κοινωνία γεμάτη χορτάτους μεγαλοεπιχειρηματίες και πολιτικούς, ανίκανους αγωνιστές, βολεμένους υπαλλήλους και νεκρά όνειρα. 

Πόσο ακόμα; Πες μου.
Πόσο...;