Αν και σήμερα δεν έχω πολύ όρεξη για κουβέντες και συζητήσεις λόγω της συνεχούς κούρασης των τελευταίων ημερών, νιώθω πως έχω την ανάγκη να γράψω κάτι λίγο για τους ήρωες της καθημερινότητάς μου. Εδω και πολύ καιρό η ζωή μοιάζει να έχει πάρει μια εντελώς διαφορετική τροπή απ'ότι περίμενα. Συνεχώς καινούρια πράγματα, καινούριες εμπειρίες, καινούρια πρόσωπα. Το ένα μετά το άλλο. Αρχικά όταν η ζωή σου αποκτάει τέτοια ποικιλία τρομάζεις, η αλλαγή σου φαίνεται απόκοσμη και ξένη. Όταν όμως βλέπεις καθημερινά τον εαυτό σου να γίνεται καλύτερος και πιο ικανός σε πληθώρα ζητημάτων, τόσο σε επίπεδο συναισθηματικής διαχείρησης όσο και σε επίπεδο επαγγελματικής και πνευματικής ανάτασης, αρχίζεις και γουστάρεις. Και νιώθω πως το φταίξιμο αυτής της εσωτερικής και εξωτερικής αναβάθμισης δεν ανήκει τόσο σε εμένα τον ίδιο, όσο στους δικούς μου ανθρώπους. Στους φίλους, τις φίλες, τον κοινωνικό μου περίγυρο γενικότερα, μα πάνω απ'όλα στην οικογένεια μου. Άν και κουρασμένοι απο τα αλλεπάλληλα χτυπήματα της καθημερινότητας όλοι τους ήταν και είναι πάντα εκεί για μένα και με φροντίζουν-καθοδηγούν σε κάθε ευκαιρία. Για τον λόγο αυτό θα ήθελα να ζητήσω ένα μεγάλο ευχαριστώ απο όλους όσους μου ομορφαίνουν συνεχώς, χωρίς σταματημό, τη ζωή. Ξέρω οτι αυτή τη στιγμή οι περισσότεροι απο εσας το διαβάζετε αυτό (εκτός απο τους μαλωμένους με την τεχνολογία παππούδες φυσικά) και σας είμαι υπόχρεος για την καθημερινή αγάπη και ελπίδα που μου προσφέρετε. Είναι πραγματικά υπέροχο και αξιοθαύμαστο το πως λίγη αγάπη απο μικρές απλές στιγμές μπορεί να κάνει έναν άνθρωπο να παραμιλάει μπροστά σε μια όθονη. Να είστε όλοι σας καλά! Και να θυμάστε πως ότι δίνουμε στη ζωή αυτό παίρνουμε στο τέλος, όχι επειδή το ζητάμε αλλά επειδή το κερδίσαμε. Καλο σας βράδυ!
