Tuesday, September 30, 2014

Σκοπός.

Ζωή. 
Τι είναι τελικά αυτό που αποκαλούμε εμείς οι άνθρωποι ζωή; 
Τι είναι αυτό που μας χωρίζει, τι είναι αυτό που μας ενώνει; 

Η απάντηση είναι ο σκοπός.

Ο μόνος τρόπος να έχουν όλα ένα νόημα, η κάθε συναναστροφή, συζήτηση, κίνηση, είναι να υπάρχει κάποιος ξεκάθαρος σκοπός. Διαφορετικά νιώθουμε ανήσυχοι, ανασφαλείς και μόνοι. Διαφορετικά χάνουμε χρόνο. Τίποτα δεν κολάει, τίποτα δεν δικαιολογείται. Ο τελευταίος μήνας που ήρθε, πέρασε και σχεδόν έφυγε σαν μια φευγαλέα στιγμή, αλλά με έκανε να καταλάβω στο έπακρον όχι μόνο την σημασία του σκοπού στη ζωή, αλλά και τα μέσα για να τον διεκδικήσω και να τον βάλω στην καθημερινότητά μου.

Όλα ξεκίνησαν πριν από περίπου δύο εβδομάδες, όταν αποφάσισα να δω έναν φίλο που επρόκειτο να φύγει μόνιμα για σπουδές εκτός πόλης και βρεθήκαμε να αποχαιρετιστούμε. Αν και τον ήξερα λίγο και αντίστοιχα αυτός εμένα, αυτό εδώ το blog μας έφερε πιο κοντά. Εκείνη την ημέρα η συζήτηση δεν έπαψε στιγμή να με εκπλήσσει. Από φιλοσοφικές αναζητήσεις και διαπιστώσεις για το νόημα της ζωής μέχρι και πιο πρακτικά θέματα, τόσο σχετικά με την φιλία, τον έρωτα, το επαγγελματικό μας μέλλον και τις διάφορες καθημερινές συναναστροφές όσο και με την ίδια τη δύναμη του να αλλάζεις συνειδήσεις. Αυτό που με έκανε όμως περισσότερο να συνειδητοποιήσω ότι ζω μια πραγματικά σημαντική εμπειρία-σταθμό στη ζωή μου ήταν ο τρόπος με τον οποίο αυτό το άτομο μου μίλησε για κάποια προσωπικά του θέματα σαν να με ξέρει χρόνια. Ακόμα περισσότερο με σόκαρε το γεγονός πως αυτό το ανούσιο blog του έδωσε το έναυσμα να βοηθήσει αποτελεσματικά ανθρώπους που τον έχουν ανάγκη. Το γεγονός πως εμπνεύστηκε από κάτι μικρό και έφτιαξε κάτι μεγάλο. Ξαφνικά από μια απλή ενασχόληση, το να γράφω κάτι σε δημόσια θέα απέκτησε μια ουσία. Ξαφνικά ο σκοπός που αρχικά ήταν μια απλή μου ελπίδα έγινε πραγματικότητα. 

Και η ελπίδα σαν ένα αθάνατο μικρόβιο, άρχισε να εξαπλώνεται, από μια απλή λέξη, έγινε ξαφνικά τρόπος ζωής. Απέκτησε σάρκα και οστά. Εκείνη τη στιγμή αυτό το άτομο μέσα από αυτήν την πραγματικά συγκινητική του εξομολόγηση, πως δηλαδή συνέβαλα στο να αλλάξει συνείδηση και οπτική, ουσιαστικά χωρίς να το καταλάβει, άλλαξε την δική μου. Πριν καλά καλά το καταλάβω, όλα άρχισαν και αλλάζουν τροπή. Η μια ανεπανάληπτη εμπειρία μετά την άλλη. Και όλα αυτά χάρη σε μια απλή συναναστροφή, σε μια απλή κουβέντα. Μέσα σε ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα περίπου δυο εβδομάδων, έκανα όσα δεν έχω τολμήσει να κάνω εδώ και χρόνια. Και αυτή η συνεχής αναγέννηση δεν έχει τέλος. Δεν ξέρω τι μπορεί να με περιμένει στο τέλος αυτού του δρόμου, πάντως ξέρω πως οι βάσεις έχουν τεθεί και οι ευκαιρίες δεν σταματούν να εμφανίζονται. Και όλα αυτά γιατί πολύ απλά βρήκα τον σκοπό μου, τον ξεκαθάρισα και ξεκίνησα να τον ακολουθώ.

Τίποτα δεν είναι δύσκολο και ακατόρθωτο στη ζωή αρκεί να ξέρεις γιατί πολεμάς. 
Αρκεί να ξέρεις ποιος είσαι και γιατί θέλεις να πετύχεις κάποια πράγματα.
Όπως μου είπε και ο φίλος μου Γιάννης:

''Μην προσπαθείς να προσθέσεις χρόνια στη ζωή σου, προσπάθησε να προσθέσεις ζωή στα χρόνια σου.'' 

Για σένα αδερφέ.
Καλή τύχη σε ότι κάνεις.
Σε ευχαριστώ.