"Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή την εικόνα. Την εικόνα της απόλυτης φρίκης. Μια γυναίκα κείτεται νεκρή στο πάτωμα. Ένα μικρό μελαμψό παιδί στέκεται από πάνω της και την πιάνει από τον ώμο. Την αγγίζει όλο αγωνία και φόβο. Συρία 2015.
Σήμερα βρέχει, βρέχει πολύ. Σταγόνες κατρακυλούν από τα δάχτυλα του. και πέφτουν από το μπαλκόνι στο έδαφος και στα κεφάλια των περαστικών. Το χαρτί περιμένει. Σκουπίζει το χέρι, στην μπλούζα του. Κάθεται αναπαυτικά στο βρεγμένο μπαλκόνι.
10 Μαΐου 2015. Γιορτή της Μητέρας."
Δυο σταγόνες ξεκολλούν
απ'του ουρανού το απέραντο γαλάζιο
μπροστά στα μάτια μου νωχελικά κυλούν
και το κεφάλι μου και πάλι είναι άδειο.
Αμάξια πλέουν ακατάπαυστα στο πέλαγος του δρόμου
κι εγώ σαν φάρος καρτερώ και αγναντεύω
αναρωτιέμαι αν ο κόσμος είναι απότοκο του τρόμου
του τρόμου αυτού που τέτοιες μέρες δεν αντέχω.
Σήμερα η μέρα αυτή βαφτίστηκε μητέρα
από του κόσμου την ανώφελη στοργή
απ'το κεφάλι απόψε πέρασε μια σφαίρα
μιας μητέρας στην βαθιά ανατολή,
Αυτός ο ήχος του νερού την ξελασπώνει
μια ανάμνηση θαμμένη για καιρό με ανακαλεί
μια μητέρα από τον κόσμο ξεχασμένη
μεταμφιεσμένη σαν σταγόνα ξαναζεί.
"Χρόνια πολλά μαμά."
Σήμερα βρέχει, βρέχει πολύ. Σταγόνες κατρακυλούν από τα δάχτυλα του. και πέφτουν από το μπαλκόνι στο έδαφος και στα κεφάλια των περαστικών. Το χαρτί περιμένει. Σκουπίζει το χέρι, στην μπλούζα του. Κάθεται αναπαυτικά στο βρεγμένο μπαλκόνι.
10 Μαΐου 2015. Γιορτή της Μητέρας."
Δυο σταγόνες ξεκολλούν
απ'του ουρανού το απέραντο γαλάζιο
μπροστά στα μάτια μου νωχελικά κυλούν
και το κεφάλι μου και πάλι είναι άδειο.
Αμάξια πλέουν ακατάπαυστα στο πέλαγος του δρόμου
κι εγώ σαν φάρος καρτερώ και αγναντεύω
αναρωτιέμαι αν ο κόσμος είναι απότοκο του τρόμου
του τρόμου αυτού που τέτοιες μέρες δεν αντέχω.
Σήμερα η μέρα αυτή βαφτίστηκε μητέρα
από του κόσμου την ανώφελη στοργή
απ'το κεφάλι απόψε πέρασε μια σφαίρα
μιας μητέρας στην βαθιά ανατολή,
Αυτός ο ήχος του νερού την ξελασπώνει
μια ανάμνηση θαμμένη για καιρό με ανακαλεί
μια μητέρα από τον κόσμο ξεχασμένη
μεταμφιεσμένη σαν σταγόνα ξαναζεί.
"Χρόνια πολλά μαμά."
