Γνωρίστε
τον Μπάμπη (σόρυ μόλις είχα ξυπνήσει όταν τον βρήκα και τον βάφτισα). Έναν πολύ
θαρραλέο νεοσσό που παρά τρίχα γλύτωσε τον πνιγμό από την σημερινή πρωινή μπόρα.
Μετά από μερικές ώρες ξεκούρασης κατάφερε να πάρει μια σωστή πόζα, μόνο για να
αποβιώσει λίγα λεπτά αγότερα…
Ναι
δεν λέω είναι απλά ένα μικρό σπουργίτι, χιλιάδες σαν αυτό πεθαίνουν παντού κάθε
μέρα από φυσιολογικά αίτια, όμως στην τελική κι εμείς σαν αυτό το πλάσμα στην
φωτογραφία δεν είμαστε; Κι εμείς δεν πονάμε, δεν φοβόμαστε, δεν γεννιόμαστε και
δεν πεθαίνουμε ξαφνικά όπως αυτό;
Είναι
κάτι τέτοιες στιγμές που μπαίνεις σοβαρά στη διαδικασία να αναλογιστείς το
μεγάλο αυτό δώρο της ζωής αλλά και την ίδια την ευθραυστότητα και την
παραδοξότητα του. Στιγμές που και η μικρότερη μονάδα σε αυτόν τον τεράστιο
κόσμο αποκτά σημασία και νόημα. Στιγμές που παύεις να νιώθεις μικρός.
Καλό
σου ταξίδι μικρέ μου φίλε.
