Νερό

Και οι μέρες κυλούν, σαν το νερό. Η ζωή φεύγει σταγόνα σταγόνα άλλοτε σε μεγάλες δόσεις, άλλοτε σε μικρές. Είναι αστείο πως αυτό το στοιχείο καθορίζει τις ζωές μας... Γενιόμαστε μέσα σε αυτό, ζούμε χάρη σε αυτό και πεθαίνουμε απο την έλλειψή του. Θα έλεγε κανείς πως είμαστε εξ΄ ολοκλήρου φτιαγμένοι και εξαρτημένοι απο αυτό. Επίσης είναι απίστευτο πως χωρίς να έχει στόμα και μιλιά λέει τόσα πολλά για την ίδια τη ζωή. Όπως ακριβώς αυτό κάνει τον κύκλο του στη φύση έτσι και εμείς οι ίδιοι, κάνουμε τον δικό μας. Δεν έχετε αναρωτηθεί γιατί συμβαίνουν οι ίδιες καταστάσεις ξανά και ξανά στη ζωή? Ζωντανή απόδειξη πως δεν πηγαίνουμε πουθενά, ούτε σε αυτή τη ζωή ούτε στην επόμενη, απλά κάνουμε κύκλους... Μην ψάχνετε τις απαντήσεις στα αστέρια και σε μακρινούς γαλαξίες, στην εκκλησία και στην επιστήμη, όλα τα στοιχεία της προέλευσης και του προορισμού μας είναι εδώ. Δίπλα μας, μέσα μας. Μακάρι και το μυαλό, όπως το σώμα, να δούλευε μόνο με νερό. Να έμπαινε μέσα σε αυτό και απλά να έφευγε χωρίς καμία απολύτως αρνητική επίδραση, να το καθάριζε απο κάθε τι άχρηστο. Όμως οι διεργασίες του ανθρώπινου μυαλού δουλεύουν πολυ διαφορετικά. Δουλεύουν με λάσπη, έχουν ακόμα το πρωταρχικό συστατικό του νερού, ανεμιγμένο όμως με πράγματα που κολάνε, βρωμίζουν και μένουν, τις σκέψεις... Αυτές μας ωθούν στη δυστυχία, στο άγχος, στη ζήλεια, στην απόγνωση, ακόμα και μερικές φορές στον θάνατο. Σαφώς πολλές φορές αυτές οι σκέψεις έχουν δημιουργικό σκοπό, όμως δεν αργούν να μεταμορφωθούν σε εμμονές. Με τον καιρό βέβαια η λάσπη αυτών των σκέψεων αραιώνει μόνο για να αντικατασταθεί απο καινούριες σκέψεις. Μήπως τελικά ο διαρκώς επαναλαμβανόμενος κύκλος που τόσο πολύ αγαπάμε και χρειαζόμαστε στην ζωή είναι και ο χειρότερος μας εχθρός?

Το λασπωμένο νερό καθαρίζει όταν μείνει ακίνητο.

- Λάο Τσε