Αναρωτιέται ακόμη
γιατί ο κόσμος τον πονεί
και τον καλούν οι δρόμοι.
Αναρωτιέται μοναχός
στης σκέψης του το δάκρυ
αν είναι ο άνθρωπος αυτός
που έβρισκε την άκρη.
Μια μουσική ανάβει φως
του δίνει πάλι ουρανό
να ξεδιπλώσει μια κραυγή
απ'της ψυχής τα βάθη.
Μια ιστορία θα σου πει
τώρα στην ύστατη στιγμή
που του ανοίγει την καρδιά
και διώχνει το σκοτάδι.
Μα εγώ
δεν ξέρω πια γιατί
να πολεμήσω την οργή.
Ξέρω μονάχα πως αυτή
θα με οδηγήσει
στη σιωπή.
Μα ξέρω μοναχά αυτό
το ένα και μοναδικό
πως θέλω μόνο
να γευτώ
το πιο γλυκό το σ'αγαπώ...
Μια στιγμή
Θα ονειρευτώ
Πως φεύγω πάλι απ'το κενό
Κάποτε ίσως να αξιωθώ.
Να δω τον κόσμο καθαρό.
