Η Σκοτεινή Πλευρά.

Μια γωνία, σε έναν δρόμο
Σε έναν δρόμο, σκοτεινό
Σκοτεινό και τιποτένιο
Καταφύγιο ιερό.

Ένας δρόμος, με αθλίους
Ποταπούς ένα σωρό
Δίνει χώρο, να αδειάσει
Απ'τις σκέψεις το μυαλό.

Πόρνες, κλέφτες, δολοφόνοι
Τον κοιτούν με ενδοιασμό
Ποιοι να είναι αυτοί οι δρόμοι
Που τον φέρανε εδώ;

Είναι πρόβατο ή λύκος
Στης ζωής το σκηνικό;
Μα σε λύκο δεν θυμίζει
Άραγε γιατί είναι εδώ;

Φαίνεται να μην φοβάται
Μπρος στου σκότους το θεριό
Το σκοτάδι του κοιμάται
Μα είναι πάντα ζωντανό.

Και τη σκέψη του ορίζει
Τον κρατάει ασφαλή
Σαν ασπίδα που γυαλίζει
Η απύθμενη οργή.

Ονειρεύεται μονάχος
Μια όμορφη ζωή
Με αισθήματα γεμάτος
Να ξυπνήσει ένα πρωί

Μα ο χρόνος του χει μάθει
Πως η ελπίδα είναι μισή
Πήρε σήμερα τη μάχη
Η πλευρά του η σκοτεινή.