Εκεί στην ανατολή.
Όπου ο ήλιος δεν ανατέλει πιά.
Ματωμένα χέρια βάφουν τον ουρανό με το χρώμα της ζωής και του θανάτου. Μιάς ζωής που χαραμίστηκε στο όνομα ενός ανύπαρκτου θεού και ενός θανάτου που δεν έπαψε ποτέ να επαναλαμβάνεται.
Και ο ήλιος χάθηκε ξαφνικά. Πίσω απο την απύθμενη ανθρώπινη πλάνη. Πίσω απο την δογματολογία και την εξαπάτηση.
Οι άνθρωποι χάθηκαν. Χάσανε τη γή, τους απογόνους, τη ζωή.
Μα πάνω απ'όλα χάσανε τις αξίες. Το μέλλον. Την αθωότητα.
Όλοι θυσιάστηκαν στον βωμό της εξουσίας. Και κατέληξαν έρμαια της ίδιας τους της άγνοιας.
Και πλεόν ο ήλιος παρακολουθεί απο τη δύση. Σε ενα λεπτό μεταλλικό κουτί 49 ιντσών.
Αγορασμένο σε τιμή ευκαιρίας.
Τα παιδικά γέλια δεν ακούγονται πλεόν στις αλάνες που κάποτε έπαιζε.
Οι αγορές και οι πλατείες αδειάσανε. Πλέον μόνο η σκόνη και ο καπνός κυβερνούν τον τόπο του.
Για μια στιγμή ο ήλιος δάκρυσε. Έκλεισε το κουτί, άνοιξε την πόρτα και άφησε τα κλειδιά στη σελήνη.
''Δεν ξαναπατάω στον τόπο ετούτο'' αναφώνησε.
''Η νύχτα πλέον κυβερνά τον κόσμο μου''.
Όπου ο ήλιος δεν ανατέλει πιά.
Ματωμένα χέρια βάφουν τον ουρανό με το χρώμα της ζωής και του θανάτου. Μιάς ζωής που χαραμίστηκε στο όνομα ενός ανύπαρκτου θεού και ενός θανάτου που δεν έπαψε ποτέ να επαναλαμβάνεται.
Και ο ήλιος χάθηκε ξαφνικά. Πίσω απο την απύθμενη ανθρώπινη πλάνη. Πίσω απο την δογματολογία και την εξαπάτηση.
Οι άνθρωποι χάθηκαν. Χάσανε τη γή, τους απογόνους, τη ζωή.
Μα πάνω απ'όλα χάσανε τις αξίες. Το μέλλον. Την αθωότητα.
Όλοι θυσιάστηκαν στον βωμό της εξουσίας. Και κατέληξαν έρμαια της ίδιας τους της άγνοιας.
Και πλεόν ο ήλιος παρακολουθεί απο τη δύση. Σε ενα λεπτό μεταλλικό κουτί 49 ιντσών.
Αγορασμένο σε τιμή ευκαιρίας.
Τα παιδικά γέλια δεν ακούγονται πλεόν στις αλάνες που κάποτε έπαιζε.
Οι αγορές και οι πλατείες αδειάσανε. Πλέον μόνο η σκόνη και ο καπνός κυβερνούν τον τόπο του.
Για μια στιγμή ο ήλιος δάκρυσε. Έκλεισε το κουτί, άνοιξε την πόρτα και άφησε τα κλειδιά στη σελήνη.
''Δεν ξαναπατάω στον τόπο ετούτο'' αναφώνησε.
''Η νύχτα πλέον κυβερνά τον κόσμο μου''.
